O pasado día 23 acerqueime ata os terrenos da Cultural en Guláns. Estiven vendo os partidos, correspondentes a esa xornada, do I Campionato de fútbol sala que organiza a Asociación Artística Cultural de Guláns, por certo, cun gran nivel na calidade dos equipos. Dende había días víñase anunciando que nesa noite daríase conta dunha gran sardiñada, regada polos millores viños, e a queima da gran ( e grande de verdade ) fogueira para escorrentar os malos espiritos. Celebrabase, en Guláns, a noite máxica de San Xoan. A temperatura era moi agradablel, inda que non sobraba unha chaquetiña polas costas, polo que me decidín quedar e mirar como se desenrolaba a troula........ben que fixen ¡¡¡, no só mirei como se desenrrolaba a troula senon que participei nela ¡¡¡¡.
Non sei si era casualidade ou non pero creo que os tres factores que citei mais arriba ( futbol sala, noite de San Xoan e temperatura agradable ) fixeron que alí houbese moita xente, polo menos moita mais xente da que eu contaba....era un día de semá e a maior dos que alí estabamos deberíamosnos de erguer cedo.
Mentres observaba a xente e participaba da festa viume a cabeza unha pregunta ......¿¿¿¿ cecais influise algún outro fáctor, a parte dos tres xa mencionados, para que alí houbera "tanta" xente ???..., por moitas voltas que eu lle daba non topaba resposta ¡¡¡, pero algo me dicía que nin o fútbol sala, nin as sardiñas, nin a temperatura eran o motivo pricnicpal de que alí houbese tanta xente.
A noite ia pasando paseniñamente, dunha maneira moi agradable, .... a charanga "SDK" ( ¡¡¡ ay Miriño, estás feito un rapaz ¡¡¡¡) amenizaba a festa, ....José ( "O Ferreiro") mailos seus compinches,coa sua arte, asaban sardiñas.... a xente ría, ...., prendíanlle lume a fogueira,... as chamas collían vida e estirábanse con toda a sua forza coma si quixesen tocalo ceo, ou coma si se quixesen liberar daquilo que as mantiña presas............A medida que todo iso acontecía, eu ia encotrando unha resposta a miña pregunta, ou cando menos iso a min me parecía....
Dise que o consumo excesivo de alcohol fai perdelos reflexos........non sei eu¡¡¡. O caso é que canto mais viño bebía mais claro o tiña. Tampouco vos vaiades creer que bebín un cabazo.....non, non, tan so foron dous ou tres vasiños, pero estou convencido de que aqueles vasos espertaron a miña cabeza.
Tamén, espero, saberedes perdoarme si a conclusión a que cheguei ( agora vos conto ) é equivocada ou non estades dacordo con ela. Puido tamen ocurrir que eses vasiños dos que vos falaba a parte de espertame a cabeza fixeran que cofundira a realidade con ilusións ou desexos .........eu, polo de agora, prefiro pensar que non son ilusión e que a miña conclusión no é equivocada.
Ben, pois tal e como vos dicía, pouco a pouco funme percatando do motivo principal que facía que alí houbese tanta xente. Era algo tan sencillo coma que todos nos, os que alí estabamos e seguramente outros que non puideron ou quixeron estar, derámonos conta de que os soños hai veces que se fan realidade. Diante nosa tiñamos unha superficie de mais de 3 Ha de terreno para disfrute de todolos viciños e visitantes. Diante nosa tiñamos unhas pistas polideportivas donde, os nenos e os que non somos tan nenos, practicar un poquiño de deporte. Diante nosa tiñamos,.....¡¡¡ MANDA CARALLO¡¡¡¡¡,....diante nosa tiñamos a tan soñada CASA CULTURAL......O que facía que aquela noite (ou iso quero creer eu) alí houbese tanta xente non era nin o fútbol sala, nin as sardiñas,...nin a temperatura..... o que facía que aquela noite houbera tanta xente era .... ¡¡¡¡ que un soño estábase facendo realidade ¡¡¡¡
De repente a medida que pensaba en ese soño que se ia facendo realidade funme pondo triste, melancólico,...., non sei, tiña unha sensación rara no corpo. Era unha sensación que non debería ter cabida naquel momento de ledicia, naquel momento de "percatarme" de que un soño se estaba facendo realidade......¡¡ Que contradicción ¡¡....Nese momento de felicidade, eu, sintiame triste, sintiame angustiado, sintiame ...........non sei, sintíame raro ¡¡¡¡.
....de repente, a miña cabeza lembrouse que hai vinta e pico anos atras un grupo de homes de Guláns tiveran unha ilusión. Un grupo de homes de Guláns déranse conta ( seguramente moita xente dábase conta....pero nadie, mais que aquel grupo fixo nada por facer realidad aquela ilusión ) de que sería bo para todolos viciños de Guláns ter un sitio onde se reunir, onde celebrar festas, eventos deportivos e culturales, ....,Meu Deus ¡¡¡, un soño feito realidade...
No hay comentarios:
Publicar un comentario